2020.12.13 - 2020.12.13
EWA TOPOLAN. ZAISTNIENIE
ZAISTNIENIE – OBECNOŚĆ W NIEOBECNOŚCI
Takiego wydarzenia jeszcze nie było w GS Nowy Warzywniak! Wystawa, która odbywa się bardziej w naszej wyobraźni, niż w realnej przestrzeni. Siedzimy na kanapie w klimatycznej werandzie Oliwskiego Ratusza Kultury i wyobrażamy sobie krzesło, puste krzesło, które czeka, by na nim zasiadły lalki "babcie". Właściwie wszystko jest gotowe. Krzesło i trzy porcelanowe lalki czekają, by pojawić się w realnej przestrzeni. Jednak staje im na drodze epidemia. A przecież nie przyjdą do Oliwskiego Ratusza Kultury, jeśli nie ma w nim ludzi. Muszą czekać. Jak długo? Nikt nie wie, choć wszyscy mają nadzieję, że wkrótce. W styczniu 2021? Czas pokaże, co to oznacza...
----------------------------------------------------------------------
Ewa Topolan: Inspiracją do powstania projektu ZAISTNIENIE / OBECNOŚĆ W NIEOBECNOŚCI jest moja długoletnia fascynacja lalkami. Lalkami ,jako istotami powstałymi na wzór człowieka i przejmującymi jego role. Idea lalki na początku łączyła się z wstępowaniem Boga w ciało ludzkie. Pralalka została stworzona przez ducha istnienia ,jako symbol bóstwa w człowieku. Lalki w kręgach kultury nie cieszą się dużą popularnością, często lekceważone, bagatelizowane traktowane w formie zabawki lub atrapy teatralnej. Niedocenione. Mnie interesuje najbardziej ich duch, przekaz który niosą z sobą w zależności od kontekstu. Istnieją w oderwaniu od rzeczywistości a jednocześnie są w tej rzeczywistości. Lalka przez stan zawieszenia pomiędzy żywym a martwym, ruchem w bezruchu, wywołuje niepokojące wrażenie obecności. I ta obecność jest niesamowita, zagadkowa często nieodgadniona. Ślad tajemnicy, który kryją w sobie, daje możliwość zatrzymania się. Intuicyjnie odczuwamy, że coś z nich emanuje, jakaś wewnętrzna moc symbolizowania tego co poza nią, a co w głębi niej, specyficzna niejednoznacznosść. Lecz ta szlachetna sztuczność nie wynika z bycia artefaktem, ale z jej podwójnego ukształtowania. Tworząc postaci lalek/figur nadaje im życie, daje im wyraz oraz możliwość zaistnienia. Tworząc lalki/figury w symboliczny sposób odnoszę się do psychiki kobiecej i archetypów ,,dzikiej kobiety” zaczerpniętych z literatury Clarissy Pinkola Estes.
Takiego wydarzenia jeszcze nie było w GS Nowy Warzywniak! Wystawa, która odbywa się bardziej w naszej wyobraźni, niż w realnej przestrzeni. Siedzimy na kanapie w klimatycznej werandzie Oliwskiego Ratusza Kultury i wyobrażamy sobie krzesło, puste krzesło, które czeka, by na nim zasiadły lalki "babcie". Właściwie wszystko jest gotowe. Krzesło i trzy porcelanowe lalki czekają, by pojawić się w realnej przestrzeni. Jednak staje im na drodze epidemia. A przecież nie przyjdą do Oliwskiego Ratusza Kultury, jeśli nie ma w nim ludzi. Muszą czekać. Jak długo? Nikt nie wie, choć wszyscy mają nadzieję, że wkrótce. W styczniu 2021? Czas pokaże, co to oznacza...
----------------------------------------------------------------------
Ewa Topolan: Inspiracją do powstania projektu ZAISTNIENIE / OBECNOŚĆ W NIEOBECNOŚCI jest moja długoletnia fascynacja lalkami. Lalkami ,jako istotami powstałymi na wzór człowieka i przejmującymi jego role. Idea lalki na początku łączyła się z wstępowaniem Boga w ciało ludzkie. Pralalka została stworzona przez ducha istnienia ,jako symbol bóstwa w człowieku. Lalki w kręgach kultury nie cieszą się dużą popularnością, często lekceważone, bagatelizowane traktowane w formie zabawki lub atrapy teatralnej. Niedocenione. Mnie interesuje najbardziej ich duch, przekaz który niosą z sobą w zależności od kontekstu. Istnieją w oderwaniu od rzeczywistości a jednocześnie są w tej rzeczywistości. Lalka przez stan zawieszenia pomiędzy żywym a martwym, ruchem w bezruchu, wywołuje niepokojące wrażenie obecności. I ta obecność jest niesamowita, zagadkowa często nieodgadniona. Ślad tajemnicy, który kryją w sobie, daje możliwość zatrzymania się. Intuicyjnie odczuwamy, że coś z nich emanuje, jakaś wewnętrzna moc symbolizowania tego co poza nią, a co w głębi niej, specyficzna niejednoznacznosść. Lecz ta szlachetna sztuczność nie wynika z bycia artefaktem, ale z jej podwójnego ukształtowania. Tworząc postaci lalek/figur nadaje im życie, daje im wyraz oraz możliwość zaistnienia. Tworząc lalki/figury w symboliczny sposób odnoszę się do psychiki kobiecej i archetypów ,,dzikiej kobiety” zaczerpniętych z literatury Clarissy Pinkola Estes.
